"Maar Arturo stond meteen weer op. Hij was onrustig, plotseling nerveus. Hij kon niet stil blijven zitten. Rusteloos hing hij rond voor mijn boekenkast. Ik ben heel voorzichtig met mijn boeken, ik beefde: 'Wat doe je?'
'Ik kijk.'
Hij pakte een paarse pocket uit de kast, helemaal stukgelezen.
'Emily Dickinson?' vroeg ik.
Ik herken al mijn boeken, zelfs van veraf. Het doet me pijn als iemand ze vastpakt, erin gluurt. Maar dat was nu niet wat me dwarszat.
"
'Ik kijk.'
Hij pakte een paarse pocket uit de kast, helemaal stukgelezen.
'Emily Dickinson?' vroeg ik.
Ik herken al mijn boeken, zelfs van veraf. Het doet me pijn als iemand ze vastpakt, erin gluurt. Maar dat was nu niet wat me dwarszat.
"
Het evenwicht van haaien, Caterina Bonvicini, 9789044515923, blz 126